بررسی تأثیر تیمار نانوولاستونیت بر مقاومت به آتش تخته فیبر با دانسیته متوسط (mdf)

چکیـــــده در این پژوهش، ویژگی های مقاومت به آتش تخته فیبر با دانسیته ی متوسط (mdf) تیمارشده با نانوولاستونیت، مورد بررسی قرار گرفت. مخلوطِ الیاف 5 گونه ی جنگلی به عنوان ماده ی اولیه، از شرکت کاسپین تهیه شد. چسب مورد استفاده اوره فرمالدهید مایع با 65% ماده ی خشک به میزان 10% بر مبنای وزن خشک الیاف، نانو در 5 سطح (صفر%، 5%، 10%، 15% و 20% ) به دو روش اعمال شد 1- در هنگام ساخت تخته ها به صورت مخلوط با چسب 2- بعد از ساخت تخته ها به صورت مخلوط با رنگ و پاشش روی سطح. زمان پرس 8 دقیقه، فشار 160bar و دمای پرس 130 درجه سانتی گراد، به عنوان عوامل ثابت در نظر گرفته شد. دانسیته تمامی تخته ها g/cm3 75/0 بود. خواص مقاومت به آتش شامل (نقطه ی اشتعال، نقطه ی گدازش، دوام شعله بعد از 120 ثانیه، سطح سوزش و کاهش وزن) برای دستگاه کشویی، و (زمان شعله ور شدن، زمان گدازش، زمان تیرگی پشتِ تخته، زمان سوراخ شدن پشتِ تخته، زمان شعله ور شدن پشتِ تخته، سطح سوزش و کاهش وزن) برای دستگاه ثابت مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد نانوولاستونیت تا 15% باعث بهبود خواص تخته ها شد ولی بیشتر از این مقدار، ذرات نانوولاستونیت در فرایند چسبندگی اخلال ایجاد کرده و با جذب رزین توسط ماده ی حفاظتی سبب کاهش چسبندگی الیاف به یکدیگر و به تبع آن، پرزدار شدن سطح تخته ها می شد؛ در نتیجه، آتش گیری این الیاف سطحی سریع تر بود. همچنین، میزان 5% ماده ی حفاظتی کافی نبود و نتایجی مشابه نمونه ی شاهد مشاهده شد. به طور کلی، با توجه به نتایج آزمون های به عمل آمده و آزمون خوشه ای، تیمار 10% نانوولاستونیت، و روش اعمال پاششی، برای استفاده در بخش صنعت توصیـه شد. واژگان کلیدی: تخته فیبر با دانسیته ی متوسط (mdf)، روش های کندسوزکنندگی، نانوذرات معدنی، نانو ولاستونیت.